minik dolandırıcım

Timuçin’le parktayız,o bisiklet sürüyor ben bankta telefonumla uğraşıyorum. İki çocuk geldi yanımıza 4. sınıfa geçmişler, 9 yaş civarında ikisi de, Timuçinle arkadaşlık edip bisiklete binmeye başladılar, ara sırada da muhabbet ediyoruz bir tanesiyle;

-Abla ya biliyor musun, ben kimseden para istemem, para istemek iyi bir şey değil,

(Allah allah nerden çıktı bu şimdi)

-Hımmm…

-Abla biliyor musun bisikletimin telleri çıktı, değiştirmek için babamdan para istedim vermedi,

-Pek anlamam ama bisikletin gayet sağlam görünüyor,

Ara sıra timuçinle birlikte bisikletle tur atıp yanıma geliyorlar

-Abla geçmiş olsun

-Ne için canım,

Kulağımdaki kulaklığı göstererek,

-Kulağın işte abla makine var ya,

-Kulaklık o canım, makine değil,

-Abla ya bize çekirdek alır mısın?

Hayda ufaklık bayaa muhabbet istiyor galiba, sevimli de kerata, gözler canavar gibi

-Peki alayım

Artık muhabbetimiz çekirdek eşliğinde devam ediyor.Bu arada çekirdekçi bir de boş külah veriyor kabuklar için, ben de aaa zibil külahı diyorum ve Timuçin soruyor anne zibil ne demek, çör çöp işte oğlum 🙂 diyorum.

-Bisikletin tellerini değiştirmezsem yakında kullanamayacağım, aslında 3 liralık tel de var ama buna olmaz, 5’lik lazım,

-Erencim belki babanın parası yoktur ondan verememiştir,

-Yoo biliyorum var, ben geçenlerde bir hata yaptım, kumbaramdaki tüm parayı yanlışlıkla harcadım, babam ondan vermedi parayı

Yanlışlıkla para mı harcanır arkadaş ne sevimli yav 🙂

-Hımmm belki bir süre geçince verir ya da okullar açılınca harçlıklarından biriktirirsin

-Okulların açılmasına da daha çok var abla, o zamana kadar yatacak artık bisiklet,bisikletin (lastiğine bastırarak)baksana abla biter bu lastik, teli olmazsa..

Bisikletin teline de pek ilgi gösteresim yok, zaten anlamam da yani bitik bir bisiklet tekeri görsem anlamam ama çocuk o kadar ilgili ki soruyorum:

-Nerde bu tel

Gösteriyor , işte şurası abla bak diyor, bakıyorum evet kırık gibi sanki,

-Bak bişey söyleyeceğim, belki ben alırım sana telleri,

-Abla beni nerde bulacaksın ki bir daha,

-Bilmem, buluruz bir yol,

-Abla,

-Efendim eren

-Sen bana parayı versen, ben alır takarım telleri gerçekten, sen de görürsün,

-Nerden alacaksın ki şimdi,

-İlerde var, adliyenin orda,

-Bisikletle oraya gitmene izin veriyor mu deden?

Araştırmacı kimliğimle,  dedesiyle yaşadığını, anne babasının Ankara’da olduğunu ama okul açılınca geleceğini, yanındaki çocuğun kuzeni olduğunu, burada tantunici açtıklarını öğrenmiştim.

-Abla bize bişey olmaz,

Diğer çocuk:

-Yenge bize bişey olmaz merak etme sen,

Yengelik mevkisi komik gelmişti yeni tanıştığım 9 yaşındaki bir çocuğun ağzından 🙂

Eren devam ediyor:

-Abla bak geçen gün bir çocuk yaşlı bir kadına vurdu kaçtı, kadın ona vuramadı, ben bir koştum, yanlışlıkla bir yumruk attım çocuğa,

-Erencim insan yanlışlıkla düşer, ayağı takılır, bardak kırar ama birine yumruk atamaz sen bilerek yapmışsın bunu,

-Abla, ama kadın yaşlıydı, senden bile yaşlı (hoppalaa yaptığı işin doğruluğunu anlatmak için benim yaşlılığımı neden kullanıyorsun yavrucum, hani ablaydım ben)

-Erenciğim sen çocuksun biliyorsun değil mi? ayrıca dövüşmek güzel bir şey değildir,

-Abla hak edene yapacaksın, uyanık olacaksın bu dünyada,

-Uyanık olmak, hakkını korumak falan güzel de Erenciğim bazen safça düşünmek de güzel olabilir,

-Abla sana bir soru, cevaplar, a) cennet ve b)cehennem…dayak hangisiyle ilgilidir?

-Dayak cennetten çıkmadır diye bir laf var ama bu doğru değil,

-Yaa abla evet yani cennetten çıkmadır,

Çocuğum neler söylüyorsun sen hey allahım ne desem ki diye düşünüp doğru değil bu diye tekrar başlayacağım sırada,

-Abla telleri alıp geleyim mi?

Ve ben 5 lirayı çocuğa verirken buluyorum kendimi, sanki hiçbirşey benim kontrolümde değil gibi,

-Dikkatli gidin ha,

-Tamam abla

Biz timiyle kalan çekireklere devam ediyoruz, bir süre geçtikten sonra timi:

-Anne neden gelmediler?

-Oğlum belki tamirci açık değildir, başka yere gitmişlerdir.

Dolandırıldığımı hissediyorum, Eren baştan beri pek güven telkin etmedi bana ama sevimliydi kerata, suratı bebeksi, konuşmalar adamsı…belki çocukcağız gerçekten bulamadı tamirciyi ve başka yerlere bakıyordu ama hava kararmıştı artık ve bizim kalkmamız gerekiyordu.Suratı çok tanıdıktı Erenin, onu muhakkak tekrar göreceğim ve bisikletin şimdi nasıl diye soracağım minik dolandırıcıma, sohbete “abla ben hiç kimseden para istemem”  diye başlamış, benden 5 lira alarak gitmişti ve ben onu sevmiştim 🙂


Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s